മഴ പെയ്യാന്‍ ഞാന്‍ കാത്തിരുന്നു...
അന്ന് ഞാന്‍ ഒറ്റക്കായിരുന്നു. എന്‍റെ ലോകത്തിലേക്ക് പെയ്തിറങ്ങിയ മഴ എന്‍റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു. ആ മഴയില്‍ കുതിര്‍ന്നു നടക്കുമ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ തണുപ്പായിരുന്നു.വെള്ളി കൊലുസിട്ട പാദവും, പാവാടയും മഴ നനച്ചപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
ഇന്നും ഞാന്‍ ഒറ്റക്കാണ്. പെയ്തൊഴിയുന്ന മഴയുടെ തുള്ളികള്‍ ഭൂമിയെ ചുംബിക്കും മുന്‍പ് , എന്‍റെ മനസിന്റെ ഊഷരതയില്‍ ഉരുകിതീരുമ്പോള്‍....
മഴ പെയ്തത് അറിയാതെ ഞാന്‍ വെറുതെ ഇരുന്നു. മഴ നനഞ്ഞ ചെമ്പില തുമ്പിലെ വെള്ളം പോലെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞത്‌ ഞാന്‍ അറിഞ്ഞില്ല....
മഴ പെയ്തൊഴിഞ്ഞപ്പോള്‍....
ആത്മാവില്‍ എവിടെയോ ഒരു കുളിര്‍തെന്നലിന്‍റെ സുഖം പകര്‍ന്നു നീ കടന്നു വന്നു.
മഴ പെയ്തൊഴിഞ്ഞപ്പോള്‍....
ആത്മാവില്‍ എവിടെയോ ഒരു കുളിര്‍തെന്നലിന്‍റെ സുഖം പകര്‍ന്നു നീ കടന്നു വന്നു.
മഴയുടെ തണുപ്പ് പോലും അറിയാതെ ഞാന്‍ നിന്‍റെ പ്രണയത്തില്‍ അലിഞ്ഞുപോയി.
പിന്നെപ്പോഴോ കാറ്റും കോളും നിറഞ്ഞ ഒരു രാവില്‍ എന്നെ തനിച്ചാക്കി അകന്നു പോയപ്പോള്‍..
.....അന്ന് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു, മഴ തുള്ളിക്ക്‌ തണുപ്പല്ല എന്ന്.....
No comments:
Post a Comment